บทความนี้โฟกัสไปที่การมองปัญหาเรื่องปิตาธิปไตยระดับโลกที่ถูกผสานเข้ากับระบบทุนนิยมและการเมืองอัตลักษณ์ เรากำลังอยู่ในยุคของการเคลื่อนไหวสตรีนิยมแนวแม่ประนอม (ประนีประนอมกับทุนนิยม) และแน่นอนว่านั่นไม่นำไปสู่อะไร
ในขณะเดียวกัน ฝ่ายซ้ายบางกลุ่มเองก็มีปัญหาเพราะไม่ค่อยจะมองเห็นความสำคัญของการปลดปล่อยผู้หญิงสักเท่าไหร่ หรือไม่ก็ลดลำดับความสำคัญลง “รอปฏิวัติเสร็จก่อนแล้วค่อยมาว่าเรื่องผู้หญิงนะ” เราจะทำอย่างไรในสภาวะที่ทุกฝ่ายหันหลังให้กับสตรีผู้ถูกกดขี่
สตรีถูกดึงดูดโดยแนวคิดอนาธิปไตยเพราะมันคือหนทางไปสู่การปลดแอกตนเอง แต่ความเป็นจริงเหล่าสตรีกลับต้องเผชิญการเหยียดหยามจากผู้ชายในขบวนการ และนักอนาธิปไตยของแรกอย่างพรูดองยังมองว่าผู้หญิงเป็นแค่ “เครื่องสืบพันธุ์” นี่ช่างเป็นความน่าหนักใจที่ขบวนการซึ่งเชิดชูความเท่าเทียมกลับมีทัศนคติอันเลวร้ายเช่นนี้ แต่ในประวัติศาสตร์การต่อสู้ ผู้หญิงมีบทบาทมากมาย และมีนักอนาธิปไตยหญิงจำนวนหนึ่งที่โดดเด่นไม่แพ้ผู้ชาย
ชวนคุยเรื่อง Feminism ผ่านหนังสือ Why I am not a Feminist ของ Jessa Crispin เพื่อดูข้อเสนอที่วิพากษ์ขบวนการเฟมินิสต์ในปัจจุบันจากกรอบของสังคนิยม